Fakat sen bir başkasını öpüyor olacaksın.

Zihnimi bulandıran,

Kirli ellere sahiptim 

Akranlarım yaşarken

Ben her şeyi terk ederdim. 

Küçük bir çatı katı, gibi 

Dar ve köhneydi yüreğim 

Sığdırabildiğim kim varsa

Zamanın içinden çekip alır

Mandalina ağacının gölgesinde beklerdim. 

Bu bekleyiş 

Yaşamın ötesinde kalmış

Yarım binaların ve  

Yarım insanlarındı. 

Az evvel bir mermi

Her elleri cebinde gezen

Tutsak gölgelerin 

Ayak basmaya çalıştığı yerlerde 

Yüreğime düştü… 

 

Ben hiçbir şey hissetmeyen

Ölülerin şehrinde kraldım.  

Ve bu kutuplardan, dizlerime kadar çektiğim yalnızlık… 

Bir gün son bulacaktı!

O gün

Bu vücuduma hap solmuş dudaklarım  

savaşların arasından sana seslenecek; 

Fakat sen bir başkasını,  

Öpüyor olacaksın…  

Rıhtım Dergi 37. Sayısında   Gitmek için...