kendi ardına kapan yalnızlık, bir de bana.

İki yaprak daha kaldı,
Takvimin son sayfasına  
Sonra bitecek yarım düzine daha insanoğlu, 
Bende çekip gideceğim zaten. 
Bir gece kendi evrenini bulamayan,  
Canlı tohumları ekiyoruz her yere
Budala bir kış günü… 
Baharlar artık neşesiz mi geçiyor? 
Sigara artık kederden değil de
Fiyattan yanıyor sanırsam. 
Annem hep derin düşüncelerde ben ise 
Sulamadığım çiçekleri büyütüyorum. 
Bir çanta dolusu yalnızlık alasım var,
Korkularımdan. 
Bir at kendi rüyasından kaçar mıydı? 
Mum çok yakıyormuş,
İdareli kullanıyorum artık.  
Kapıda savaş var,
Dileğimdir çiçekler ezilmesin…  
Battaniyeme kül düştü okurken,
Son kez öptüm.  
Bir çaresi yok;
Kendi ardına kapan yalnızlık, bir de bana…