Hiç okunmayan

  

Sonuna kadar kapattım artık,

Bu hayatın kapısını

Arkasında türküler ve şiirler eşliğinde 

Sadece tüttürüyorum.

Anlatmaktan kaçıyorum

Bazen yavan bir ekmek

Bazen bol sigara ve kahve

Günü birlik yaşıyorum artık. 

Sevmekten de sevilmekten de kaçıyorum. 

Bir şey arıyorum. 

Ben ne arıyorum?

Dayanamıyorum 

Tükeniyorum günden güne. 

Artık askıya çamaşırlar asmıyorum

Hiçbir eşyayı sahiplenemiyorum

Kimseyi sahiplenemiyorum

Dolaşamıyorum. 

Bir kadının gözlerine bakıp

İki mısra şiir okuyamıyorum. 

Ne İstanbul besliyor artık beni

Ne kocaman kapaklı kitaplar

Bir eli sıkı sıkı tutamamanın verdiği hüznü

Battal boy bir yalnızlık ile ödüyorum. 

İsimsiz bir mezar istiyorum

Kimse sahiplenmedi demek istiyorum

Yolcusu olmayan durak

Hiç giyilmeyen beyaz bir çorap

Yok, olmak istiyorum. 

Kumdan kaleler içinde 

Kendi krallığımı ilan etmek istiyorum 

En çok…

Belki bazen en çok 

Gitmek istiyorum bu şehirden

Gitmek.

Hiç okunmayacak bir şiire dalıyorum.

Tanrım! Lütfen beni uyandırma…