*Yeryüzünde Birbirine Kitlenmiş Çözümü Olmayan Rastlantılar...
Üzerine çıkamadığım tüm kara parçaları için
Kendi mezarıma tüküreceğim!
Ve buna Afrika da dâhil
İbrahim.
Hatta sokakta çalınan sesler
İçten içe nefesimi boğarken
Yüzükoyun derin bir orman da
Parçalara dağılacağım…
Kaçarken kendimden usul, usul
En zehirli, en karanlık mantarları
Ben tadacağım.
En çok da bunun için yüzüne tüküreceğim.
Sonunda
Acı bir, hatıradır diyeceğim, İbrahim.
Yok, yok!
Karar verdim
Acı, kor bir ayrılık şarkısı gibi
Tüm varlığımla üzerine oturacağım
Bu dünyanın.
Ey İbrahim, bütün garip sabahlar gibi
Sende katlanabildin mi?
Çekmedi mi seni de karanlık dar uykular
Aranmadı mı körpe memelerde ölüm?
Ya dolaşmadıysa kanında saçı ağrımış kadınlar
Eyvah, İbrahim!
Takdir edilmez mi o vakit?
Yalnız ölünen rüyalar.
Benim adı konulmamış ölümlere dargın
Öfkeli bakışlarım var.
Şimdi bütün sabahlar gibi,
Şimdi bütün o yalanlar gibi
Kendi mezarımı kazacağım...
Yorumlar
Yorum Gönder
Bilinmez bir yol burası, adımlarım ağırlaşıyor...