Dağıldık

...

Dağıldık

Önce soluklanmam gerekti tabi

Sonra nasılsın, öldün mü kaldın mı?

Bir yerden atlamam gerekti, bir hayattan

Hangi uçurum kendi içine kapanırdı ki zaten

Hep yanlış cümleler kurmuş olmak, anlaşılmamaktan mıydı?

Hangi yol en hızlı ölüme götürürdü bizleri

Şşşt!

Annem duymasın

Bir pardösüye sığdırdığı şu hayatı

Sanırım bir ben anlayamadım.

 

Dağıldık mı?

Önce bize değer biçildi

Sonra kızlarımıza kaftan, gelinlik, erkeklere takım elbise

Bir solukta yetişmeye çalıştım, bir hayata

Hep yanlış olan doğrulara adım attım

Şimdi annemi de anladım

Bir mahalleyi baştan aşağı koşunca, takıldım tabi

Ellerim dikenli teller arasında ve gençliğim yırtılınca

Radyoda kalınca bir ülkenin yarım sevinci

Bende kendi kendimi buna inandırdım.

 

Dağıttık

Bir duvar insanlar arasında kalınca

Anlamını bulmuş gibi yolda olmanın

Biraz hepimiz dağıttık

Keyfi gelince yazmanın ve birine gülmenin

Şiirler anlamını yitirince yalnızlığın

Önce soluklanmam gerekti tabi

Sonra nasılsın?

 

Dağınık

Hobo hayatı hayal eden plaza insanlarıydık

Bir bebop tınısında kendimizden geçip,

Zevk tarlalarında kendimizi unutmak isterken, bariz çakıldık

Ben kendime inanırdım

İnsan kendine bir hikaye yaratmayı sever miydi?

Annem

Şşşt! Aman duymasın

Ben bu dünyaya bir hikâye bırakmadım.

 

Dağıl

Mavi kuşlar ve mısır tarlaları solunca

Ve epey üstümüzden bir yere gidince hayalet evler

Kapat ışıkları

Kimse duymasın ve sormasın açık mı tenler

Yel değirmeni kendi etrafında bu hızla dönerken

Dün uyandım ben bu dünyada

Dibi tutmuş bir öğle vaktiydi.

Penceresinden dışarı küçük şiirler fısıldadım.

 

Şşşt!

Anneler

Gökyüzü sizinle mi sızar buraya.