Beklemeyen Hatırlar

Soyun,

Gönlümün kirli hatırası

Hatırlayınca insan

Bir garip oluyor.

 

Hep aynı umuttan yıkılır bizim oranın insanı

Göremezsin plastik yaralar ve karbon tabancaları

Hep aynı kişiye tutunur da insan

Bulamaz, korkudan yana hayat arınması

 

Bu karanlık,

Dünyaya merhem eylemiş kendini

Yoksa sorar mıydı?

Kim haklı, kim haksız bu hangi yarının biri

Bu yüzden bilirim

Beklemeyen hep çalar geceden kendini

 

Bir şey arar insan burada kendinden

Bulmakta değildir de aramak yorar tüm bedeni

Bir yolcu olur şarkının arasında, kendinin arasında

En garip halidir kaçmanın

O yüzdendir kırılan hikayesi

 

Bende bıraktım şimdi burada şaşırmayı

Kaçmam artık, naylon kumarlardan, yırtık hayatlardan

Beş dakika diye geldi hayat, o endişeli ten sıvısından

Sevgi nedir?

Ne değildir beklenmedi hiç o dudak arasından

 

Sorsalar güzeldi kahrı beyaz rakı masasında

Beklemeyen hep hatırlar, otogar kapısında       

Ben bilirim görmedim çünkü

Kuytu köşede kıstırmadı hayat yorgun omuzlarımdan

Bir gülüşe hakikat çıkmaz

Bilirim şu anlamsız, bulanık rüya oyunundan

 

Oysa bir neferi vardı ölümün bilinen evinde

Caz tınıları eksik ve dans çıkmazdı caddelere

Herkes kulaktan dolma mırıldanır da gerçeğin peşinde

Kim kullanmamış ki sevgiyi kirli elleriyle

Bir ben dedi

Beklemeyen hep hatırlar ölümün eşiğinde…